ผลัดวันประกันพรุ่ง (procrastinate)

 เป็นเวลากว่าเดือนครึ่งที่เรากลับมาจีน แต่ก็ยังไม่เข้ารูปเข้าร่างเข้าร่องเข้ารอยสักที

เพิ่งมีสัปดาห์นี้ ที่เห็นตัวเองทำอะไรเสร็จ เป็นชิ้นเป็นอันสักที

—

เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อเทอมที่แล้ว เราใช้ชีวิตแบบ no rest, no break, no free time เพราะตั้งใจจะทำเกรดดีๆ

เราเลยทำอยู่แค่ เรียน อ่านหนังสือเรียน วิ่ง และsocialized วนไป

ถ้าว่างต้องอ่านหนังสือ วิ่งเพราะกลัวอ้วน😅 และ socialized เพื่อ… อืมม… เขาเรียกว่าอะไรนะ up social skill (มั้ง)

—

แต่มาเทอมนี้ priority เราเปลี่ยน เราบอกตัวเองว่า เรียนเอาแค่ผ่านก็พอ ไม่ต้องทำคะแนนแล้ว

คราวนี้ล่ะ หนักเลย😅

เราโดดเรียนเป็นว่าเล่น นาฬิกาปลุกก็ไม่ตื่น แถมไปสายประจำ! จน classmate เราถามว่า “maisy, what happened ?”

—

แต่เอาตามจริงเราไม่ได้กังวลกับเรื่องเรียนเท่าไร เรากลุ้มใจที่ตัวเองไม่ยอมทำตามตารางที่จัดไว้มากกว่า

เราเขียน “back on track!” ตัวใหญ่ใส่ post it แปะไว้ที่โต๊ะ แปะค้างไว้อยู่นานร่วมสัปดาห์ก็ยังไม่ได้ขีดฆ่าสักที เนื่องจากยังทำไม่ได้

แบบนี้หรือเปล่าที่เขาเรียกว่า ผลัดวันประกันพรุ่ง หรือที่ฝรั่งเขาเรียกว่า procrastinate