ออกไปชิลๆ

 เมื่อโพสต์ก่อน เราเขียนถึงการไม่ได้พูดคุยกับผู้คนเสียนาน จนลืมไปแล้วว่าต้องคุยอย่างไร

วันถัดมา เราจึงชวน 大哥 (da ge แปลว่า พี่ชาย) ออกไปเดินเล่นชิลๆ

—

เนื่องจากไปไหนไม่ได้ไกล เพราะกว่าจะเริ่มออกตัวก็บ่าย 3 แล้ว😅 เราเลยพากันไปที่สถานที่ท่องเที่ยวยอดฮิต หนึ่งเดียวที่ไม่ปิดหลัง 4 โมง

เรากับ 大哥 นั่งรถบัสไปที่ ซีจินตู้ เมืองโบราณเล็กๆ ตั้งอยู่บนเนินเขา

คนจีนเดินเบียดกันแน่น เนื่องจากยังอยู่ในช่วงวันหยุดเทศกาลตรุษจีน

เดินไปเรื่อย คุยไปเรื่อย…. วันนั้นอากาศพอใช้ได้ แดดออก แต่ลมยังแรง

—

เราคิดว่า หลังๆมานี้ เราเริ่มมองอะไรไกลขึ้น จากแต่ก่อนที่มองเห็นแค่ปีนี้กับปีหน้า ตอนนี้เราเพิ่งเข้าใจว่า มันมีปีถัดไป และถัดๆไป อีกเรื่อยๆ

大哥 เล่าแผนชีวิตคราวๆ ให้ฟัง step by step

เราฟังไปก็คิดไป ว่าเราจะวางแผนของเราอย่างไรดี

น่าแปลก… เมื่อก่อนเรามองไม่เห็นและไม่เชื่อในความเป็นไปได้ว่าอะไรมันจะเกิดขึ้น เรามีความคิดอยู่ในหัวเสมอว่า ‘มันจะเป็นไปได้ยังไง’

แต่ตอนนี้เราคิดว่า เราพบต้นต่อของปัญหาแล้ว นั้นคือเราวางแผนไม่เป็น😅

พอเราไม่วางแผน เราจะอยู่กับทุกสิ่งใกล้เกินไปจนมองภาพกว้างไม่ออก พอมองภาพกว้างไม่ออก เราก็จะเห็นแต่อะไรแคบๆ พอเห็นแต่อะไรแคบๆ เราก็จะไม่มีทางเลือก พอเราไม่มีทางเลือก เราก็จะรู้สึกสิ้นหวัง

—

เรากับ 大哥 กลับมาที่มหาลัยตอนหัวค่ำ

ทานข้าวเย็น แล้วก็ไป drink ต่อ 😂 โดยโทรเรียกเพื่อนมาสมทบอีก 2 คน

เราก็ว่าจะกลับหอตอนดึกๆ ก่อนหอปิด

ไปเข้าห้องน้ำกลับมา มี 🍻 ว่างอยู่บนโต๊ะ 24 ขวด!

เราเห็นแล้วถึงกับกุมหัว ‘สงสัยจะได้กลับเช้า’