ไม่มีใคร happy เลย

 เมื่อวานเป็นคาบสุดท้ายของวิชา economic สำหรับเทอมนี้

มีคนไปเรียน 4 คน😅

—

เนื่องจาก อจ คนนี้ ไม่ค่อยเช็คชื่อ และไม่ว่าอะไรเวลาที่เราเซ็นชื่อให้กัน คนเลยกล้าโดดกันเยอะ

แต่ส่วนตัวเรา ถึงแม้จะโดดวิชาอื่นเป็นว่าเล่น แต่เราแทบไม่เคยโดดวิชานี้เลย ถึงแม้จะไม่เช็คชื่อก็ตาม

เพราะเราคิดว่าเป็นวิชาเดียวที่เราตั้งใจที่จะมาเรียน

—

เรื่องมีอยู่ว่า

อจ เหมือนจะน้อยใจเล็กน้อยที่มีนักเรียนมาเรียนแค่นี้ เพราะ อจ แก mention ถึง 3 หน ว่ามีนักเรียนแค่ 4 คน

อจ แก่สอนไป เราก็เรียนไป

เหตุเกิดเมื่อกระดิ่งลั่นบอกเวลาพักเบรก แต่ อจ แก่ไม่เบรก

คลาสเมทของเราทำท่าทำทางว่าจะออกไปข้างนอก แต่พอ อจ ไม่เบรกพี่แกเลยรอ

ฝ่าย อจ ก็สอนไปแบบไม่มีทีท่าว่าจะเบรก

คราวนี้คลาสเมทเราเริ่มยุกยิกๆ เราเลยส่งสายตาไปถาม ทำนอกว่าจะให้เบรกให้ไหม แต่คราสเมทปัดมือ ทำนอกว่า its ok คงคิดว่าเดี๋ยว อจ ก็เบรกให้

แต่ อจ ไม่เบรก😅

คราสเมทคนนึงเริ่มเขย่าขา อีกคนก็ขยับตัวไปมา

เรานั่งอยู่ตรงนั้น พร้อมส่งสัยอยู่สองอย่าง

หนึ่ง ทำไมคราสเมทเราถึงไปเดินออกไปพักเองให้จบๆ

สอง ทำไม อจ ไม่รับรู้ถึงอาการ ‘สมาธิ ไม่อยู่แล้วจ้าา’ ของนักเรียนเลย🤣

—

สรุปจบคาบนั้นไปด้วยการเรียนยาวๆ 2 ชม. without break

คราสเมทเรารีบพรวจออกจากห้อง ส่วน อจ ก็ยังมีสีหน้าน้อยใจอยู่ พร้อมบอกก่อนจบคาบอีกว่า thank you, four of you for coming to the class

เราอยู่คุยต่อกับ อจ เล็กน้อย ถามโน่นนี่เรื่อยเปื่อย

—

ไม่มีอะไร เราแค่พบว่า คราสวันนี้ไม่มีใคร happy เลย

คราสเมทก็ไม่ happy ที่ไม่ได้เบรก ส่วน อจ ก็น้อยใจที่นักเรียนโดดกันเกือบทั้งห้อง😆