Shanghai Last day พิพิธภัณฑ์ สตาร์บัค fish noodle

 สำหรับวันสุดท้ายที่เซี่ยงไฮ้ เรากับเพื่อนพากันไปกินก๋วยเตี๋ยวปลาที่ให้มาแบบชามใหญ่มาก

เพื่อนเราบอกว่า ร้านนี้ได้รีวิว 4.5 ดาวในแอพ mei tuan 美团 แอพพลิเคชั่นสั่งและรีวิวอาหารของจีน

ต้องบอกว่า ที่จีนตอนนี้ แทบจะสั่งอาหารด้วยปากเปล่าไม่ได้แล้ว เพราะไม่มีคนมารับออร์เดอ ถึงแม้จะไปนั่งหัวโด่อยู่ในร้านแล้วตาม

เขาจะให้ saomiao diancai 扫描点菜 หรือ สแกน ทู ออร์เดอ โดยที่โต๊ะอาหารทุกโต๊ะจะมี qr quote แปะไว้

รสชาติก๋วยเตี๋ยวปลาจืดๆ มันๆ เนื้อปลาเหมือนแช่แข็งมาแล้ว 100 ปี แต่ก็อร่อยดีเพราะว่าหิวมาก🤣 เกี๋ยวเตี๋ยวเป็นเส้นขาว ไม่รู้ทำจากแป้งอะไร แต่มีความหนึบๆ ลื่นๆ คีบยากเล็กน้อย

—

จากนั้นเราเดินลุยแดดไปที่ Starbuck Reserve Roastery ที่เขาว่าเป็นสตาร์บัคที่ใหญ่ที่สุดในโลก

ก็ไม่รู้อีกเช่นเคยว่าไปทำไม เนื่องจากปกติเราไม่ดื่มสตาร์บัค แต่เพื่อนบอกอ่านรีวิวมาแล้วว่าต้องไป ก็ต้องไป😅

ด้านในมีเหมือนโรงคั่วกาแฟเล็กๆ เป็นสายพานและเครื่องจักรต่างๆ ที่เราก็ไม่รู้ว่ามันทำงานอย่างไร

สำหรับคอกาแฟ เขามีเมนูให้เลือกเยอะมาก ตั้งแต่กาแฟสด กาแฟ dip เมนูแฟนซีสีสันสวยงามต่างๆ รวมไปถึงกาแฟผสมเหล้าที่มีบาร์เทนเดอร์ยื่น shake ให้เห็นแบบ โปร เฟช ชั้น นอลล

—

ก่อนกลับ Zhenjiang (สักที) เรากับเพื่อนก็แวะไปเดินเล่นที่ Shanghai Historical Museum ซึ่งมีทั้งหมด 4 ชั้นด้วยกัน ไล่ตั้งแต่ของเก่าแก่โบราณ พวกเครื่องชาม ไห และที่ขาดไม่ได้คือ หม้อสามขาอันโด่งดัง ที่ครูพูดถึงประจำในวิชาประวัติศาสตร์ ตอนสมัยมัธยม

เอาเข้าจริง เราเป็นคนไม่มีหัวด้านศิลปะ และ ไม่มีหัวด้านประวัติศาสตร์ด้วย! ชอบฟังนะ แต่จำไม่ได้สักอย่าง😅

เราเดินไปอ่านไปอยู่สักพัก ก็รู้สึกเหนื่อย เหมือนสมองไม่สามารถรับข้อมูลไปมากกว่านี้ได้แล้ว เรากับเพื่อนเลยตัดสินใจเดินแบบสับๆ แบบแค่เห็นผ่านๆก็พอ แต่ถึงกระนั้นก็ใช้เวลาไปเกือบ 3 ชม.

—

กว่าจะไปเอากระเป๋าที่ฝากไว้ที่โรงแรม กว่าจะไปถึงสนานีรถไฟฟ้าก็เริ่มมืดแล้ว

สรุปว่า เรากับเพื่อนไปถึง Jiang da 江大 หรือ Jiangsu Uniersity ตอน 3 ทุ่มกว่า

เรียกได้ว่า หมดแรง หมดสภาพของจริง😮‍💨