นั่งคุยกับเพื่อนคนจีนที่ริมสนามบาส

 เมื่อคืนนั่งคุยกับเพื่อนคนจีนอยู่นาน

คนนี้เรารู้จักตั้งแต่เทอมที่แล้ว เล่นบาสด้วยกันบ่อยๆอยู่พักหนึ่ง แล้วช่วงใกล้ๆจะปิดเทอมก็ไม่ได้เจอกันเลย เราก็คิดว่าจะหายไปแล้ว

เพื่อนคนนี้ เราคิดไว้ว่าน่าจะไม่ธรรมดาอยู่แล้ว เพราะเทอมที่แล้วก็ขับ bmw สีดำ รับเราจากหน้าประตู ม. มาส่งถึงหน้าหอ (บังเอิญเจอกัน)

—

เมื่อวานที่นั่งคุยกัน เขาบอกว่าเขาเรียนจบแล้ว เลยไม่ค่อยได้เข้ามา

ตอนนี้ทำงานอยู่ที่ Changzhou เมืองใกล้ๆ นั่งรถไฟฟ้าความเร็วสูงไปประมาณ 30 นาที

งานดีเงินดี สไตล์คนรุ่นใหม่ online เป็นส่วนใหญ่ เข้า office บ้างเล็กน้อย แต่เขาบอกกว่าเหงา

—

Changzhou เป็นเมืองใหญ่ ข้าวของก็แพงกว่า ชีวิตก็เร่งรีบ เขาบอกว่าเครียด เลยอยากกลับมา relax ที่ Zhenjiang สักหน่อย

“I don’t have any friend there” เขาว่า

น่าแปลก… การทำงาน online เหมือนจะเป็นความฝันของใครหลายคน เพราะไม่ต้องมีเวลาเข้าออก ไม่ต้องเสียเวลาเดินทาง และทำจากที่ไหนในโลกก็ได้

แต่เราได้ยินได้ฟังมาก็หลายคน เขาว่า พอเอาเข้าจริง ทำงาน online กลับรู้สึกเหงาและเครียด

—

ความเหงา… เราไม่รู้เหมือนกันว่ามันหนักหนาขนาดไหน เพราะเราไม่เคยประสบพบเจออย่างจริงจัง

เราเป็นคนชอบอยู่คนเดียว😅

แต่เวลาฟังคนเล่าเรื่องราวของตัวเอง แล้วบอกว่าเหงา เราสัมผัสได้ถึงความห่อเหี่ยวและหมดเรี่ยวแรง

—

ก็ไม่มีอะไร เราแค่คิดขึ้นมาได้ว่า ตอนนี้เราเพื่อนเยอะมาก แต่ไม่รู้จบไปจะเหลือกี่คน😅 และเส้นทางข้างหน้า เราคงได้สัมผัสกับความเหงาจริงๆ