เจอรูมเมทอาเจนตินาอีกครั้ง

#blog

เมื่อสองวันก่อน เราเพิ่งไปปาร์ตี้คริสมาสต์ที่บ้านรูมเมทสองคนแรกของเรา นับเป็นการเจอกันครั้งแรกในรอบ 4 เดือน

รูมเมทที่เราพูดถึงคือ รูมเมทอาเจนตินาสองคนของเรา ที่เราน่าจะเคยเขียนถึงในโพสต์แรกๆ

เวลาภายไปเร็วมาก หลังจากที่สองคนนั้นย้ายออกไปประมาณสองสัปดาห์ เราก็ย้ายออกจาก student resident มาที่ flat ที่เราอยู่ปัจจุบัน

จำได้รางๆว่า ช่วงเวลานั้นหนักหนามาก ทั้งหาที่อยู่ ทั้งหางาน ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไร ในหัวมีแต่คำว่า “เชียยส เอาไงดีวะ” จำได้ว่าช่วงนั้นกินน้อยมาก แทบไม่ซื้ออะไร เพราะ shock กับราคาข้าวของเวลาที convert กลับไปเป็นเงินไทย

พอย้ายออกจากที่ที่เคยอยู่ด้วยกัน พวกเราก็เจอกันอีกครั้งหลังจากนั้นไม่นาน แล้วก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย ต่างคนต่างยุ่งวุ่นวาย หลายสิ่งที่จำเป็นต้องทำ และหลายสิ่งที่อยากจะทำ

“There are so many things we HAVE TO DO! And even more things we want to do!!”

เราคุยกันอยู่นานในห้องนั่งเล่นที่เปิดเพลงภาษาสเปนดังสนั่นเนื่องจากเป็นคริสมาสต์ปาร์ตี้ และมีคนอื่นๆที่น่าจะดื่มไปแล้วไม่ใช่น้อยเต้นอยู่รอบๆ 

ทั้งสองคนเล่าให้ฟังว่าไปเที่ยวกันมาหลายประเทศมาก เรียกได้ว่าทุกประเทศดังๆในยุโรป อิตาลี ฝรั่งเศส สเปน โปรตุเกส เยอรมันรวมถึงอังกฤษ 

สำหรับเรา เรารู้สึกว่า เรา “คลิก” กับสองคนนี้มาก ตอนที่เราไปถึงหน้าบ้าน แล้วสองคนนั้นเปิดประตูมารับ เรากอด แล้วก็คุยกันเหมือนเราเจอกันทุกวัน มันแค่เป็นความรู้สึกสบายๆ ไม่รู้สึกเกร็ง หรือต้องใช้ความพยายามในการเริ่มบทสนทนาใดๆ เราแค่คุยกันไปเรื่อยๆ

ประเด็นก็คือ นี่อาจเป็นครั้งสุดท้ายที่เราเจอกัน…

เวลาผ่านไปไวมาก อีกสองสัปดาร์พวกเขาก็จะกลับอาเจนตินาแล้ว ตอนแรกเราก็ไม่ได้รู้สึกอะไร แต่พอคิดไปคิดมา ถึงความจริงที่ว่าเราอาจจะไม่เจอกันอีก!

อาเจนตินากับไทย ก็แค่มหาสมุทรแปซิฟิก🤣🤣

น่าใจหายที่ทุกครั้งที่เรากล่าวคำร่ำลากับใครที่นี้ เรามักจะบอกกันว่า “We will see each other again!” ทั้งๆที่ต่างคนก็รู้อยู่ในใจลึกๆว่า “or perhaps not at all”